نه دستم میلرزد نه پایم نه قلبم نه اشک در چشمانم میلرزد لبم، بٌغضم وقتی اجازه شکستن و حتی بٌردن نامت را ندارد مجنونت تمام دنیایش را به بودنهایت تصویر کرد اما نیامدی تمام رویاهایش را به عطر بودنت تصویر کرد بوی عطرت سراب خیالش شد تمام اتاقش را قابهایی آذین بست که کودکیش با شیطنتهایش با دوربین ذهنیش عکاسی کرده عکسهایی بی فیگور آرتیستی و ساده و ناب اما باز هم نیامدی جــــــــــانان من اکنون که بر مرمر سفید تنهاییم دست میکشی فاتحه نخوان 2خط شاملو و یا